ارزیابی و رتبه بندی ریسک های متداول در فازهای چرخه حیات پروژه های عمرانی شهرداری تهران با استفاده از تکنیک تاپسیس فازی(مورد مطالعه: سد و دریاچه مصنوعی چیتگر)

امروزه مدیریت ریسک بحرانی ترین قسمت در پروژه ها بوده و مدیریت نامناسب و پیش بینی ناکافی در این خصوص عامل شکست اکثر پروژه ها است. پروژه های عمرانی، شاید بیش از سایر انواع پروژه ها تحت تأثیر ریسک ها هستند و گزارشات زیادی در خصوص ضعف عملکرد اینگونه از پروژه ها به علت تأخیرات زمانی و افزایش هزینه ها که عمدتاً بدلیل عدم مدیریت صحیح ریسک ها بوده، در دست است. این مورد عمدتاً به دلیل ماهیت پروژه های عمرانی است. یکی از مشکلاتی که مدیران پروژه با آن درگیر هستند شناسایی و اولویت بندی ریسک ها جهت اختصاص صحیح منابع و زمان برای آنها می باشد. در این پژوهش پس از مطالعه مقالات مرتبط و مصاحبه با متخصصان، ابتدا مدلی جهت شناسایی ریسک ها در یک پروژه عمرانی و به تفکیک فازهای انجام ارائه شده و در ادامه با استفاده از تکنیک تاپسیس فازی به رتبه بندی این ریسک ها پرداخته می شود. جهت بالا رفتن دقت رتبه بندی، در این پژوهش از سه معیار: شدت، احتمال وقوع و احتمال کشف استفاده شده است. روش این پژوهش بر روی پروژه دریاچه مصنوعی چیتگر اجراء شده، که نتیجه آن شناسایی و ارزیابی 43 ریسک در 6 فاز اجراء این پروژه است. در آخر نیز ریسک ها در هر فاز و به صورت کلی رتبه بندی شده و نتایج جهت انجام اقدامات پیشگیرانه متناسب با اولویت ریسک ها در اختیار مدیران طرح قرار گرفته است.